Regeneracja

Te zawody dobitnie pokazały, że siedem dni na regenerację po starcie w maratonie to za mało. Teraz już wiem dlaczego podczas startu w Bizonie 100 tak mi się źle biegło, to było tylko tydzień po maratonie Warszawskim. Wydolnościowo nie ma problemu, tętno niskie, a mięśnie zabetonowane. Na 20 km czułem się tak jakbym dzień wcześniej zrobił życiówkę na dychę, a po głowie latały myśli, że nogi mnie bolą jakbym był na 40 km. No dobrze, mówiąc szczerze to po trzydziestu bolały już mniej. Ale bez wątpienia te zawody mocno się dały we znaki moim nogom. I przyczyną jest kumulacja zawodów i sesji treningowych a nie trudność samych zawodów. Pisząc te słowa nie śpię bo mnie nogi tak napie…. Że spać nie dam rady.

A same zawody to przez pierwsze 12 km biegł z nami gość z Ząbek, trochę pogadaliśmy ale niestety został z tyłu. To już 3 maraton podczas którego musiałem się zatrzymywać na dwójkę. Mam nadzieję że nie stanie się to rutyną. Grzesiu pobiegł przodem by kilka km dalej to on robił dwóję a ja wysunąłem się na prowadzenie. Niestety nie trwało to długo, dogonił i wyprzedził mnie a ja już do mety starałem się stracić jak najmniej. Trzeci na mecie zameldował się Janek, super, całe podium było nasze. Niestety po raz kolejny smuciła natomiast, przepaść czasowa. Na Podlasiu nie mamy z Grześkiem konkurencji na dystansie maratonu.